Halk Edebiyatıyla Divan Edebiyatı Arasındaki Farklar

HALK EDEBİYATI
*şiirler çoğu zaman saz eşliğinde söylenir.duruma göre şiir söyleyen aşıklar ,şiirleri için bir ön hazırlık yapamazlar.bu yüzden şiirlerinde derin bir anlam,kusursuz bir biçim görülmez.
*aruzla şiir yazanlar olmakla birlikte kullanılan asıl ölçü hecedir.
*nazım birimi dörtlüktür.ancak çok azda olsa türkülerde ve ninnilerde üçlü,beşli söyleyişler görülür.
*dili tam bir halk dilidir.bu dilin öz türkçe olduğu söylenemez.ancak halka mal olmamış sözcükler kullanılmamıştır.
*şiirler hazırlıksız söylendiğinden daha çok yarım kafiye ve redif kullanılmıştır.
*nazım şekli olarak mani,koşma,varsağı,semai,destan v.s kullanılmıştır.
*konu olarak aşk,ölüm,hasret,ayrılık gibi duygusal konular doğa sevgisi,yiğitlik,zamandan şikayet işlenmiştir.tekke edebiyatında ise konu elbette dindir.
*söyleyişlerde doğa ile iç içe olmnaktan kaynaklanan bir somutluk hakimdir.

DİVAN EDEBİYATI
temelinde islam dininin bulunduğu türk,arap ve iran edebiyatlarının karışımı,ortak kültürün bir ürünüdür.
*dil,cümle yapısı bakımından türkçe olmasına rağmen sözcükleri bakımından arapça,farsça,türkçe karışımıdır.
*şiirde aruz ölçüsü kullanılmıştır.
*nazım birimi olarak beyit kullanılmıştır;ancak tuyug,şarkı,rübailerde dörtlük kullanılır.
*daha çok tam ve zengin uyak hakimdir.
*bir konu değişik dönemlerde birçok şair tarafından işlenmiştir.
*şiirde bütün güzelliğine değil parça güzelliğine değer verilir.
*gazel,kaside,mesnevi,rübai gibi ortak nazım şekilleri kullanılır.
*daha çok aşk,ayrılık,hasret,ölüm,doğa sevgisi gibi kişisel konulara değer verilir.
*temelinde din olan ALLAH aşkını ,Peygamber sevgisini anlatan di,va şiirleri tasavvuf edebiyatı adıyla incelenir.
*divan edebiyatı insanların duygu ,düşünce ve zevklerini yansıtırken halk edebiyatı bunların dışındaki kitlelerin beğeni,düşünce,ideallerini yansıtma aracı olmuştur.