Aptallar mutluluğu uzaklarda ararlar sözünün açıklaması

İnsanlar neden bazen mutlu bazen mutsuz olurlar ya da bazıları mutluluk kaynağıyken bazılarıysa üzüntü kaynağıdır? Tam bilemiyorum. Aptallar mutluluğu kendileri yaratmaya çalışıyorlar sanırım, oysa akıllılar zaten etrafında buluyor mutluluğu. Dünyada birçok insan vardır. Kimisi mutluluk saçar kimisi bulamamıştır arayıp durur mutluluğu. Ama etrafa bakınca dünya gözüyle gözüküyor zaten mutluluk. Çiçekler, kelebekler, kuşlar hattayağmur bile sevindirir kimisini. Peki ya ufak tefek şeylerden mutlu olanlar nasıl beceriyorlar bu işi? Bence Polyanna gözüyle bakıyorlar hayata. Aptallar ya çok aç gözlü ya da çok gözü pek… Fakir insanlar küçücük şeylerle mutlu olabiliyorlar. Örneğin yerde bir papatya görseler dünya onların oluveriyor sanki. Ya da orada burada bir şeyler ( giyecek yiyecek vb) bulduklarında nasıl seviyorlar anlatamam. Ya zenginler? Dünyaavuçlarında olsa bile bir çocuk gibi mutlu olamıyorlar. Herkes kendi yaşam şeklini seçemesede mutluluğunu kendi şekillendirebilir
Bir Alman atasözü bununla ilgili “Herkes kendi mutluluğunun demircisidir.” Demiştir.

İnsanlar Mutluluğu Herzaman Uzaklarda Arıyor Bu Eş Seçerkende Böyle İş Seçerkende Böyle Hep Kendimizin Kapasitemizin Çok Üstünde Hedeflere Göz Dikiyoruz Hep İstiyoruzki Paramız Çok Olsun Çok İtibarlı Bir İşimiz Olsun Zengin Yakışıklı yada Güzel Bir Eşimiz Olsun Olsun Olsun Olsun Diyoruz. Bunlara Ulaşmaya Çalışırkende Yakınımızdaki Yanımızdaki Önümüzdeki Güzel Şeylere Basarak Görmeyerek Geçiyoruz. Hep Çalışıyoruz Hep Yorgunuz İstediklerimiz Olmadığı Zamanda Mutsuz. Yanımızdaki Atladığımız Güzel Şeyleri Farkettiğimizdede İş İşten Geçmiş Oluyor Malesef.

Hayat çok kısa...

Herşey geçici...

Hemen affet

Dürüst sev

İçten gül

Ve gülümsemeyi asla bırakma...

Hayatın ne kadar tuhaf olduğu önemli değil

Hayat her zaman katılmayı beklediğimiz bir parti değil

Ama burada bulunduğumuz sürece gülümsemeli ve sürekli şükretmeliyiz...