Şu Destanının Kahramanı özellikleri çeşitleri nedir?

Destana kahraman olarak adını veren Şu sanıldığına göre M.Ö dördüncü yüzyılda yaşamıştır. Bir Türk Hakanıdır.

Destanda Makedonyalı İskender'in İran üzerinden Asya'ya doğru yürürken yapılan savaşları ve bu savaşların Türklerle ilgili bölümü anlatılmaktadır. Türk boylarının oluşumu Türklerin şehir hayatı yaşamağa başlamaları aynı zamanda milletini geçici bir işgalden mümkün olduğu kadar can ve mal kaybına uğratmadan kurtarmak için düşünen bir Hakanın kaygıları da anlatılan destanın en büyük özelliği daha sonraki Türk destanlarında gelişecek olan ana fiziği ve süslemeleri önceden işlemesidir.

Zeki Velidî Togan'a göre destanda önemli bir yer tutan ve destanın geçiş dengesi olan İskender'in istilâsının aslında İskender'le ilgisi yoktur; daha önceki yüzyıllardan bir Aryanı istilâ ile ilgilidir.

Destanın kısa da olsa bir özeti Divan-ı Lügat-it Türk'de kayıtlıdır.
Destanın Özeti:
Şu Kalesi Balasagun yakınlarında genç bir Hakan olan Şu tarafından yapılmış bir kaleydi fakat Hâkan'ın sarayı Balasagun'da idi. Kalede ve Balasagun'da o çağların en güçlü en büyük ordusu bulunuyordu. Şehir zengindi. Öyle ki her gün Şu Hakanın sarayının önünde ordu beğleri için 365 nöbet vurulurdu.



Bu sıralarda bir adına da Zülkarneyn denilen Makedonya Kralı İskender ünlü Doğu seferine çıkmış Ön Asya'dan İran içlerine doğru önüne neresi gelmişse ordusunu yenmiş ülkesini ellerinden almıştı. İskender Semerkand'e kadar gelmiş burayı da geçip Türklerin yaşadığı ülkelere doğru ilerlemişti.

İskender'in Balasagun'a ve Şu Kalesine doğru yaklaşmakta olduğunu genç Hakan Şu'nun gözcüleri gelip haber verdiler. Dediler ki:


"İskender denilen gün batısından kopup gelen bir kral ordusuyla bize yaklaşmaktadır. Önüne gelen ülkeleri dize getirmiş yerle bir etmiştir. Bize ne buyurursun? Savaşalım mı ?"


Genç Hakan ordu habercilerini dinlemez gibi göründü. Çünkü çok daha önce en güvendiği yiğitlerden kırk kişiyi seçmiş Hucend Irmağı kıyılarına gözcülük etsin diye göndermişti. Yiğitler kimseye görünmeden gizlice gidip Hucend Irmağının kıyılarına yerleştikleri için ordu habercileri durumu bilmiyorlardı. Getirdikleri haberdenHakanlarının telâş edip yerinden kımıldamadığını gördükleri için de şaşmışlardı. Hakanın gönlü rahattı .

Hakan Şu'nun bir havuzu vardı; gümüştendi. Bu işten çok iyi anlayan ustalara yaptırmıştı. Her yere taşınabilecek şekildeydi . Bunun için Hakan da gümüş havuzunusefere bile çıksa yanına alır konakladıkları yerlerde içine su doldur-tur kazlar ve ördekleri su dolu gümüş havuza salar onlarla oyalanırdı eğlenirdi.
Kazların ve ördeklerin gümüş havuzda yüzüşlerini seyretmek Hâkan'ı dinlendirirdinlenir iken seferle milletinin geleceği ile ilgili taşanları hazırlardı.

Haberciler geldikleri zaman yine gümüş havuzunda yüzen ördeklerle kazları seyredip dinleniyordu.
Habercilerin:

- Nasıl buyurursunuz? İskenderle savaşalım mı ?.. diye sorup buyruk beklemeleri üzerine onlara havuzu havuzda yüzen kazlarla ördekleri gösterdi:


- Görüyor musunuz Kazlarla ördekler suda ne güzel yüzüyor nasıl dalıp dalıp çıkıyorlar? dedi.

Haberciler Hakanlarının bu sözünü garip karşıladılar; Ona kuşku ile baktılar.

"Herhalde Hakanımızın hiç bîr hazırlığı yok ne yapacağını bilemiyor." diye düşündüler.

Ama o sırada İskender Hucend Irmağını geçmişti.

Vakit gece yansına geliyordu. Hucend Irmağının kıyılarında gözcülük yapıp devriye gezen Genç Hakanın en güvendiği kırk yiğit yıldırım hızıyla atlanıp Şu kalesine geldiler ve gece vakti İskender'in Hucend suyunu geçip Balasagun yolunda ilerlemekte olduğunu Şuya haber verdiler.

Daha önceki habercilerin haberlerini dinlerken kılı bile kıpırdamayan Hakan Şuyiğitlerin sözü üzerine derhal ve gece yarısı göç davulunun çalınmasını emretti. Davulun çalınmasıyla birlikte Doğuya doğru hızla yola çıktı.


Bu durum halkı şaşırttı. Hakanın gündüzün hiç bir hazırlıkta bulunmadan böyle gece vakti göçü başlatması üzerine korktular. Ellerine ne geçtiyse toplayıp buldukları ata atlayan millet Hakanla birlikte yola düştü. Sabah olurken şehirde hemen hemen biç kimse kalmamıştı; bomboş ve dümdüz bir ova görünüyordu.

Bütün milletin Hakan Şunun ardından gitmiş olmasına rağmen gece vakti binecek hiçbir şey bulamayan yirmi iki kişi ne yapacağını bilemeden Şu Kalesinde kalmışlardı.




Bu yirmi iki kişi ne yapacaklannı düşünürken yanlarına iki kişi daha geldi. Kap kaçakları toplamışlar sırtlarına yüklenmişler öyle taşıyorlardı. Yorgundular. Fakat pek duracağa benzemiyorlardı. Önceki yirmi kişi bu yeni gelenlere bir yere gitmemelerinikendileri gibi burada kalıp beklemelerini söylediler. Ayrıca:

- İskender dedikleri her kim ise burada uzun müddet kalamaz: geldiği gibi geri dönüp gider. Burası bizim yurdumuz yine bize kalır diye ısrar ettiler.

Bu yüzden bu iki kişinin adı (Kalaç) oldu kaldı; bu iki kişiden olan çocuklar ve torunları (Kalacı) adıyla anıldılar. Fakat bu iki kişi öteki yirmi iki kişinin sözlerini dinlemedikleri bırakıp gittikleri için İskenderin geldiğini görmediler.

İskender gelip de uzun saçlı yirmi iki kişiyi görünce: "Türk mânend" dedi. "Bunlar Türke benziyorlar" demişti. Bu yüzden yirmi iki kişinin soylarının adı Türkmen olarak kaldı. Giden İki kişi gittikleri için tamı tamına Türkmen sayılmadılar. Yirmi dört boydan yirmi ikisi Türkmen kalan ikisi Kalaç diye bilindi.



Bu olaylar gelişe dursun öte yandan Şu Hakan ordusu ve yanında gidenlerle birlikte Çin sınırına kadar yürümüşlerdi. Çin'e yakın Uygur iline vardıklarında Şu İskender'i artık karşılayabilecek durumda olduğunu onu asıl merkezinden çok uzaklara çektiğini kendi ırkdaşları arasında bulunduğu için İskender'den daha güçlü bir duruma geldiğini düşündü. Ve bir kısım askerini ayırarak içlerinden en gençlerini seçerek İskender'in üstüne yolladı. Veziri gidenlerin hepsinin genç olduğunu tecrübelerinin olmadığını ileri sürdü. Başaramazlarsa sonucun kötüye varacağını söyledi. Şu Hakan vezirine hak verdi ve yaşlı tecrübeli bir Subaşını askerleriyle birlikte gönderdi.

Bunlar bir zaman sonra İskender'in gönderdiği öncü birliklerle karşılaştılar. Türk erleri İskender'in öncü birliklerine bir gece baskını yaptı. Çok kanlı bir baskındı bu ölüm kalım meselesiydi. İskender'in öncü birlikleri bozguna uğradı. Türk erlerinden biriİskender'in askerlerinden birini bir kılıçta ikiye bölmüş askerin kemerine bağladığı altın dolu bir kemer parçalanarak içindeki altınlar yere saçılmış ve İskender'in askerinin kanıyla bulanmıştı. Ertesi sabah güneş ışıklan bu kanlı altınları parıldattı. Bunu gören Türk erleri birbirlerine bakıp "Altın Kan!. Altın kan!.- diye bağırıştılar. O günden bu yana bu baskının yapıldığı yere yakın bulunan bir dağın adı Altun Han Dağı oldu ve öyle söylenip geldi.


Baskından sonra Şu Hakan ile İskender bir daha savaşmadılar barış yaptılar . Barışın sonu her iki taraf için de iyi sonuçlar verdi. Birbiri ardınca şehirler yapılmaya başlandı . Uygurlar ile öteki Türk kavimleri şehirlere yerleşti. Şu Hakan da Balasagun'a döndü. Şu kalesini sağlamlaştırdı şehri geliştirdi. Bütün bunları yaptıktan sonra bir de tılsım koydu. Bu tılsım öyle bir tılsımdı ki her yanda duyuldu. Leylekler bu şehre geldikleri zaman tılsım yüzünden daha öteye geçemediler şehri aşamadılar.