Fütürizm (Gelecekçilik) Nedir - Temsilcileri kimlerdir?

Gelecekçilik; 20. yüzyıl başlarında ortaya çıkan edebiyat ve sanat akımıdır. İlk bildirisi, İtalyan şair ve yazarı F. T. Marinetti tarafından 1909′da Fransa’da yayımlandı (Figaro, 20 Şubat). Bildiri önce, U. Boccioni, Carra, L.Russolo, C.Balla, G.Severini, Buzi, Palazzeschi, Pratella, Govoni, Soffici gibi genç İtalyan şairleri tarafından benimsendi. 1913′te G. Apollinaire’in Gelecekçiliği savunması, akımın yaygınlaşmasında etkili oldu. Resimde R. Delaunay ve Chagall’ın, şiirde A. Cravan, Blaise Cendras ve Max Jacop’un akıma katılmasıyla yaygınlık tüm Avrupa ve Rusya’ya ulaştı. Rusya’da akımın öncülüğünü Mayakowski, Archipenko, N. Gonteharova ve Malevitch yaptılar. Kübizm, Süprematizm, Reyonizm, Vartizm gibi akımlar Gelecekçiliğin bir izdüşümü olarak belirdi.

Gelecekçiler, tehlike tutkusunu enerjiyi, ataklığı, gözüpekliği, başkaldırıyı ve savaşı durallığa ve kalıplaşmış yargılara karşı yücelttiler. Hız, erk, etkinlik ve bilinci altüst eden gelişiminin sanatçıya yol göstermesini savundular. Geçmiş ve şimdiki zaman yerine geleceğin sınırlarının zorlanmasını önerdiler. Bunun için sözcüklerinin özgürleşmesini, imgelerin kendiliğindenliğinin anlatımın kuralsızlığını ve otomatizmi yaratının anahtarı saydılar. Edebiyatta sözdizimini, noktalamayı, sıfat ve zarfı dışladılar. 20. yüzyılın birer belirteçleri olan “enerji”, “nüfus artışı”, “makine ve hız” olgularından doğan estetik ve yeni değerlerin önemini vurguladılar. Sanatın köktenci bir değişim yaşamasını, bilim ve teknikle atbaşı gitmesini, tekniğin olumsuzluklarından yaşamın korunmasını amaçladılar. Türk Edebiyatında Nazım Hikmet, şiirinin ilk aşamasında bu akımın etkisinde örnekler verdi: (1929).