Balinaların yaşamı,avlanması üremesi çeşitleri özellikleri

Balina, öteki memelilerden çok farklı bir hayvandır. Denizde yaşayan memelilerden foklar, hem karada hem denizde yaşadıkları halde balinalartakımındaki bütün hayvanlar denizde yaşar. Balinaların derisi çıplaktır; ön bacakların yerini yüzgeçler almış, arka bacaklar ise temelli körelmiştir; vücut, yatay bir yüzgeçle son bulur. Memeler basit yarıklar halindedir. Burun delikleri başın üstündedir. Balina, ciğerine çektiği havayı buradan dışarı salar, bu sırada soluğun içindeki su buharı yoğunlaştığı için uzaktan bakılınca hayvanın tepesinden su fışkırttığı sanılır.

Balinalar iki büyük alttakıma ayrı­lır: dişsiz balinalar ve dişli balinalar. Dişsiz balinaların üst çenesinden aşağıya doğru boynuzsu çubuklar uza­nır; bunlara balinaçubuğu veya fanon adı verilir. Fanonlar süzgeç ödevi gö­rür; hayvan ağzına aldığı suyu bun­ların arasından dışarı püskürtür; suyla birlikte ağzına girmiş olan kü­çük balıklar ve kabuklular süzülüp orada kalır. Bu hayvanlara genellik­le balina denir. Ama aslında bugün sayıları çok azalmış olan gerçek bali­nalara balina demek gerekir: gerçek balinaların boyu 14-20 metre arasın­da değişir, ağız yarığı eğiktir ve sırt yüzgeci yoktur.

Dişsiz balinalar

Aslında, balina deyince daima çatalkuyruk balinalar akla gelir, bun­ların ağzı düzdür; sırtında bir yüz­geç bulunur; cüsseleri de gerçek ba­linalardan daha iridir. Bunlardan fin balinasının uzunluğu 20 metre, ağır­lığı 50 tondur. Gök balina ise bilinen hayvanların en büyüğüdür. İkinci Zaman’da yaşamış dev sürüngenler bi­le ondan çok geride kalır. Gerçekten de, bu hayvanın boyu 33 metreyi bu­labilir ve o zaman ağırlığı 130 tonu geçer. Sadece dili 3 ton yüreği 600 kilogram gelir. Dişsiz balinaların bir türü de göğüs yüzgeçleri çok uzun olan kambur ba­linadır. Kaptan Cousteau yönetimin­deki araştırma ekibinin, Bermuda açıklarında dilini (yani, konuşmasını) incelediği balina bu cinsten bir balinadır.

Balina avcılığı

Kendileri için büyük bir talihsizlik ama balinaların her şeyinden, etin­den, yağından (eskiden şehirleri ay­dınlatmakta kullanılırdı, şimdi mar­garin yapılıyor), Kanonlarından (eski­den korseleri, şemsiyeleri, gömlek ya­kalarını dik tutmak için kullanılırdı) v.b. yararlanılır. Vikingler ta Tarih­öncesi dönemde, balina avlamışlar­dı; Ortaçağ’da onları, Basklar izle­miştir. Basklar, sadece zıpkın kulla­narak, Avrupa açıklarında yaşayan ve Bask balinası denilen balinanın soyunu tükettiler. Geçen yüzyılda zıp­kın fırlatan topun icadı, balina avım müthiş bir kıyıma dönüştürdü. Ko­caman fabrika-gemiler Antarkti­ka’ya kadar balinaları kovalamağa başladı.

Uluslararası balina avı kural ve ya­saklarına rağmen balinaların sayısı baş döndürücü bir hızla azalmakta­dır; şimdi onları kurtarma çabası çevrebilimcilerin başlıca kaygıların­dan biridir.

Dişli balinalar

İspermeçet balinası (kaşalot) koca­man başlı, çok küçük çeneli, dev gibi bir hayvandır: uzunluğu 25 metreyi, ağırlığı 50 tonu bulur. Dev kalamar­lara saldırır, onlar da kaşalotu dokunaçlarıyla sararak kendilerini sa­vunurlar.

Balinalar takımının yunus balığıgiller familyasından olan karabalina’nın sırtı siyah, karnı beyaz, uzunlu­ğu 9 metredir; son derece yırtıcı olan bu balinalar sürüler halinde öbür ba­linalara saldırmaktan çekinmez ve onları öldürüp dillerini yerler.

Kuzey Kutup denizlerinde yaşayan deniz Gergedanı’nın uzun bir dişi var­dır.

Domuzbalığı, balinalar takımının en küçüğüdür, uzunluğu ancak 1,50 m yi bulur. Yunus balığıgillerden olan bu hayvan ırmaklara girerek içerilere ka­dar gidebilir. Daha başka yerlerde, Asya ve Güney Amerika ırmakların­da, tamamen tatlı su yaşamına uy­muş, bu takımdan hayvanlar vardır.

Dişli balinaların en ünlüsü, kuşku­suz, çağdaş bilginlerin, olağanüstü akıl yeteneğini keşfettikleri yunustur.

Balinaların Üremesi

Balinalar, belli zamanlarda hep ay­nı körfezlere göçler yapar, yavrula­rını (bir defada bir veya iki yavru) orada doğururlar. Yavrular doğar doğmaz, basınç altında memelerden çıkan ana sütünü emmeye başlarlar.