Türkiye Olimpiyatlarda neden başarısız oluyor?

BİR spor ülkesi olmadığımız açık. Karakterimiz müsait değil. Sporda başarının kriterleri belli. Çok çalışacaksın.

Yıllarca bıkıp usanmadan. 

Bilimsellikten uzaklaşmayacaksın. Bilimle birlikte hareket edeceksin.

Ekip çalışması yapacaksın. Öndeki bir sporcu için, arkada isimsiz onlarca kahraman ter dökecek ve kıskanmayacak.

Tüm bunları yaparken bir de üzerine yeteneğin olacak.

Yetenek konusunda sıkıntımız olduğunu zannetmiyorum. Ama ya gerisi. 

Biz her şeyi kolay yoldan başarmayı severiz. 

Kolay yoldan zengin olmayı, kolay yoldan başarılı olmayı, kolay yoldan kazanmayı. 

Bir kolayını buluruz hep. Ama iş sportif başarıya gelince “cortlarız”. 

Neden? Çünkü onun kolay yolu yoktur. 

Zordur. Meşakkatlidir. Torpilin var diye kimse seni 1. yapmaz. 

Adamını bularak olimpiyat şampiyonu olamazsın. Kriter somuttur.

Saattir, saniyedir, salisedir. Metredir. Yüzme hakemine, “Abi amcamın selamı var. Benim kulvar 5 metre daha kısa olsun”, yüksek atlama hakemine, “Abi benim santimler 5’er milimden oluşsun” diyemezsin. 

Başbakan emredince iyi kötü duble yollar yapılır ama 100 metre Başbakan emretti diye 9 saniyede koşulamaz. Arada bir iyi sporcu çıkarır mıyız? Çıkarırız elbet. 

Ama arkası gelmez. Dedim ya, karakterimize uygun değil. Çalışmak, çalışmak, çalışmak gerektirir. Üstüne de bilimsellik. Uymaz bize. 

Kızsanız da uymaz, kızmasanız da!